به معنی خود یا خویش: Atous 

به معنی گرایش:ism

پس در نتیجه، اوتیسم به معنای خودگرایی یا خود درماندگی و عدم توجه به محیط می‌باشد.

و به کسی که از این اختلال، رنج می‌برد، به او خوددرمانده یا اوتستیك میگویند. این واژه برای اولین بار در قرن بیستم آمد و میشود گفت که بیش از صد سال است که مورد استفاده قرار میگیرد.

اختلال یعنی ناتوانی یا معلولیتی که میتواند جسمی، ذهنی و یا هر دو باشد، که تاثیر زیادی روی رشد و تکامل فرد دارد. به همین دلیل، اوتیسم یك نوع اختلال است.

سندروم اوتیسم

معنی سندروم به فارسی، نشانگان است.

یعنی مجموعه ای از نشانه ها رفتارها علامت های به هم پیوسته که فرد ناتوان و دارای معلولیت را از بقیه متمایز می‌کند.

طیف اوتیسم

طیف شدت نشانه بیماری را نشان میدهد که می‌تواند خفیف، متوسط یا شدید باشد و این به این معنی است که اوتیسم بودن در افراد مختلف متفاوت است. بنابر این اوتیسم بودن در افراد مختلف، متفاوت است.

یک سری خصوصیات و علائم ها ممکن است تا آخر عمر با فرد همراه باشد، یک سری از آنها مثل عصبانیت و کج خلقی با گذر زمان، تغییر می‌کند و یا از بین می‌رود.

افراد اوتیسمی، غیر از نشانه های اصلی اوتیسم، ممکن است که مشکلات همراه دیگری داشته باشد. همچون صرع، مشکلات گوارشی، مشکل نقص توجه، بیش‌فعالی، مشكلات حسی و حرکتی و مشکلات یکپارچگی حسی.

و به این معنا است که لزوماً همه افراد مبتلا به اوتیسم، دچار این مشکلات هستند.

بنابر این به نتیجه میرسیم سطح حمایتی افراد مبتلا به اوتیسم، متفاوت است.

سه سطح اوتیسم

سطح یك: نیازمند حمایت، خفیف

سطح دو: نیازمند حمایت زیاد، متوسط

سطح سه: نیازمند حمایت خیلی زیاد، شدید

پس به این نتیجه میرسیم که شدت تخریب‌ها و نشانه‌های بیماری، در افراد و دوره‌های مختلف زندگی هر فردی، میتواند متفاوت باشد. به عنوان مثال کودکی تا سه سالگی، علامت‌های کمی نشان می‌دهد، اما بعد از سه سال، نشانه‌هایش زیاد می‌شود.

روز جهانی اوتیسم

دوم آوریل را به عنوان روز جهانی اوتیسم، نام گذاری کرده‌اند، در این روز راجع به اوتیسم، اطلاع‌رسانی عمومی می‌شود و افرادی که مبتلا به اوتیسم هستند را به رسمیت می‌شناسند و آنها را می‌پذیرند و به نوعی، آگاهی عمومی را نسبت به این اختلال، بالا می‌برند.

نشانه های‌اوتیسم:

آقای خلیلی، گفتار درمانگر کودک، این علائم را به عنوان علائم اوتیسم معرفی می‌کند:

عدم توجه اشتراکی

کودک به سمتی که شما به آن اشاره می‌کنید، توجه نمی‌کند.

ناتوانی برای اشاره کردن

در اغلب اوقات در کودکان اوتیسم با این مسئله مواجهیم که به جای اشاره کردن به یک چیز برای رفع نیاز شان دست مادر را می‌گیرند و مادر را به سمت آن می برند.

پاسخ ندادن به صدا شدن

اغلب بچه های اوتیسم بعد از شنیدن اسم خود، توجهی به فردی که او را صدا می‌زند نشان نمی‌دهند.

عدم برقراری تماس چشمی

در اوتیسم، کودک از اینکه با افراد تماس چشمی برقرار کند امتناع می‌کند و به زمین یا لباس فرد نگاه می‌کند به جای اینکه با صورت او برقرار کند.

دستور پذیر نبودن

معمولا کودک، نسبت به درخواست‌هایی که از او داریم، توجهی نشان می‌دهد.

بی‌میلی به بغل شدن

اغلب کودکان اوتیسمی میلی به تماس فیزیکی همچون بغل شدن ندارند.

درگیر جزئیات شدن در بازی

کودک به جای اینکه درگیر خود بازی شود درگیر جزئیات بازی می‌شود.

چرخیدن دور خود

اگرچه کودکان معمولی نیست دور خود می کردند اما این مسئله در کودکان اوتیسمی به طور افراطی تکرار می‌شود