طرز برخورد و راهکار مقابله با دانش آموزانی از انجام تکالیف خود سر بااز می زنند و از بار مسئولیت آن فرار می کنند چیست؟

اول از همه باید اشاره کنیم که این موضوع شامل تمام کودکان و دانش آموزان نمیشود اینکه تمام کودکان نیازمند کمک والدیهن برای انجام تکالیف باشند و یا اینکه که برای انجام دادن تکالیف درسی خود همواره به زور و تحکم والدین نیاز باشد.برخی از دانش آموزان بدون نیاز به این رفتار ها و به صورتکاملا فطری مسئولیت کار های خود را بر عهده می گیرند.

از سوی دیگربرخی دانش آموزان همواره وابسته به نظارت والدین خود هستند.این جا اینموضوع مطرح می شود که کمیزان و حوزه اختیاری والدین در رابطه با دخالت در تکالیف و وظایف درسی دانش آموزان باید مشخص باشد که طبعا این میزلان بیش از اندازه اگر باشد طبعات خاص خود را در پی دارد و از طرف دیگر از دانش آموز نیازمند به تئجه و نظارت به حال خود رها شود نتایج مطلوبی را در بر نخواهد داشت. دخالت یا به عبارتی ورود کردن والدین در بحث درسی و تکالیف فرزندانشان باد بات توجه به سن و مقطع تحیلی و نیز حجم تکالیف آنها صورت بگیرد.

 البته این مطلب را هم باید در نظر بگیریم که انجام دان تکالیف با عنوان تکالیف شب در مدتی محدود با توجه به توانایی های دانش آموزان به ویژه در مقطع ابتدایی اما این امر باعث تربیت کودکانی مسئولیت پذیر می شود و نیز باعث تقویت و تثبیت مطالب آموزش داده شده خواهد شد.اگر به شیوه صحیح صورت بگیرد و بر آن نظارت کافی معلم و والدین انجام شود.

فراموش نکنیم که ئدر هر صورت مسئولیت انجام تکالیف بر عهده دانش اموز است و یاری دادن والدین نباید برای کودک به گونه ای تعبیر شود که درس را به امید و پشتوانه پدر و مادر خود رها کند و نیز والدین با این تفکر که انجام دادن امور درسی دانش موزشان برعهده آنها است در زندگی دچار اختلال و اضطراب شوند.

و اما راهکار های مناسب برای رفع این موضوع چیست؟

1-    او را تفهیم و قانع کنید که تکالیف مدرسه از وظایف دانش آموز است و مزایای مربوط به انجام دادن تکالیف را برای اوبا شیوه ای که متناسب با روحیه و طرز تفکر فرزندتان است توضیح دهید. و سعی کنید انجام دادنتکالیف به شکل یک ماجرای جذاب و دنباله دار همچون بازی های فکری جلوه کند. و در این میان با او همدلی کنید تا انجام دادن تکالیف برای او فعالیتی وحشتناک و وقت گیر و نیز کسل کننده نباشد.

2-    اگر کودکتان به این عادت دارد که با بهانه گیری و دلایل مختلف انجام دادن تکالیفش را به تعویق بیندازد، و تا آخرین لحظه خودش و اطرافینش را درگیر انجام وظیفه ای که بر عهده اش است بکند،پس بهتر است که قوانی برای او طراحی و اعمال کنید و نیز تنظیم و مدیریت زمان را در اولویت این برنامه ریزی قرار دهید.

3-    اگر کودک شما بیش فعال و فراری از انجام دادنتکالیف مدرسه است،نیاز است از گفتگو گوشزد کردن البته با لحن صمیمانه و به دور از تهدید و عواملی که لجبازی کودک را به دنبال دارد استفاده کنید.پیامد های انجام ندادن تکالیف و یا حتی به تعویق انداختن زمان تکمیل تکالیفش را یادآوری کنید.به او کمک کنید که تصمیم بگیرد در چه بازی زمانی دوست دارد تا تکالیفش را انجام دهد؟ مثلا بعد از آمدن به خانه و خوردن نهار و کمی استراحت انجام می دهد و یا بین ساعت بازی این کار برایش راحت تر و ساده تر است و راحت تتر با آن کنار می آید.

این کار نه تنها این احساس را به کودک می دهد که در جریان زندگی اش مهم و تاثیر گذار است. بلککه اگر ر تصمیمی که گرفته می شود تاثیرگذار باشد و توسط خود او این تصمیمی گرفته شده باشد در این صورت خود را متهد به این تصمیمی می دانند و خیلی بیشتر ممکن است که به آن عمل کند و پایبند باشد.

4-    تشویق کردن کودک برای انجام دادن تکالیف:

کودکان از تحسین شدن شاد شده و ازین کار امید وار شده و انگیزه می گیرند. تشویق کردن شما می تواند به دلایل مثبتی همچون به موقع انجام دادن تکالیف. درست انجام دادن تکالیف. زمان کمتر صرف کردن علاوه بر عملکرد صحیح انها باشد. این تشویق کردن می تواند همراه با جملات انگزشی  محبتی مانند تو بهترینی تو موفق هستی همین طور ادمه دهی فرد بزرگی می شود تو ادم مسئولیت پذیری هستی من به تو افتخار می کنم و آفرین به تو که در انجام ددن تکالیفت اینقدر هوشمندانه  منظم عمل میکنی و ..... استفاده کنید و یا اگر تمایل دارید از هدایای کوچک که در عین حال مورد علاقه کودک باشد استفاده کنید. توجه کنید که این هدیه دادن ها  و یا حتی تشویق کردن ها نباید از حالت استاندارد خارج شود بلکه باید محدود و و متناسب باشند.